رئال مادرید با وجود این که در نیمه دوم خیلی بهتر بود ، به سبب نیمه اول ضعیفش مقابل اسپانیول ، دو امتیاز دیگر را از دست داد تا با لالیگا وداع کند . 

"بازی دو نیمه متفاوت داشت " . جمله ای آشنا که تقریبا همیشه از سوی یکی از مربیان وطنی شنیده می شود و این بار در مورد بازی رئال و اسپانیول کاملا مصداق داشت . اما نیمه دوم خوب رئال هم نتیجه نداد تا این خطر وجود داشته باشد که امشب فاصله با بارسلونا به سیزده برسد . 
رئالی که در نیمه اول بیشتر به یک تیم محلی شباهت داشت ، با تعویض مورینیو بین دو نیمه توانست که روی فرم بیاید هر چند که مشخص نیست که چرا رئال باید این قدر بد شروع کند تا همچون بازی با وایادولید در نیمه دوم تحت فشار باشد و چه بسا همچون بازی با سلتا ، این بد شروع کردن چه بسا با شکست همراه شود و در این بازی ، این شروع بد به شکست ختم شود . 
رئال در نیمه اول تقریبا هیچ حرکت خاصی نداشت . به استثنای یک حرکت انفرادی از مودریچ ، تقریبا هیچ چیز دیده نمی شد . استفاده از "بازی زیبا کن ها " یا ژابی - اوزیل - مودریچ در کنار هم ، نه تنها بازی رئال را زیبا نمی کرد ، بلکه عدم مشخص شدن شرح وظایف هر کدام از آنها باعث شده بود که هیچ کدامشان نتوانستند که بازی درستی ارائه دهند . 
رئال در اوایل کار به خوبی به اسپانیول فشار آورد اما آرام آرام بازی متعادل تر شد تا این که پس از ناکامی حرکت انفرادی مودریچ در دقیقه 28 ، پاس بسیار خوب وردو به سرجیو گارسیا رسید تا دروازه رئال گشوده شود . 
در دقایق باقیمانده در نیممه اول تقریبا هیچ اراده ای در تیم برای جبران نتیجه دیده نمی شد اما در همین جاهاست که فرق کریستیانو با بازیکنان عادی دیگر تیم مشخص می شود . این ابرانسان با انگیزه با فراری روی پاس خدیرا توانست که دروازه حریف را بگشاید تا خیال مورینیو بابت نیمه دوم تا حد زیادی آسوده تر شود . 
در نیمه دوم حضور دی ماریا جای مودریچ نشان می داد که مورینیو اشتباه تاکتیکی خود را پذیرفته است . ال فیدئو نسبت به چند ماه اخیر بسیار بهتر و پر تلاش تر بود و چند موقعیت خوب هم داشت که کیکو کاسیا ، دروازه بان اسبق کاستیا با عملکرد خوبش مانع از به ثمر رسیدن موقعیت ها شد . 
رئال بهتر بازی می کرد و بالاخره باز هم روی حرکت عالی کریستیانو ، کوئنت رائو توانست که گل برتری رئال را به ثمر برساند . پاس بازیکن پرتغالی روی این حرکت فوق العاده بود . دی ماریا ، اوزیل و کریتسیانو هر کدام موقعیت های خوبی داشتند که کاسیا به خوبی مهارشان کرد . 
اما بی انگیزگی در دقایق آخر بالاخره ضربه اش را به رئال زد . تیم آخیره به شدت رئال را تحت فشار گذاشته بود و آشفته بازار خط دفاع رئال که به جز راموس اکثر بازیکنان پر اشتباه بودند ، باعث شد که آلبین روی یک ریباند دروازه رئال را باز کند تا تیم مورینیو به شدت حسرت موقعیت هایی را بخورد که در نیمه دوم از دست رفت . 
به هر صورت ارنج اشتباه مورینیو در نیمه های اول در هر سه بازی اخیر (سلتا ، وایادولید و اسپانیول) باعث شد که رئال در نیمه دوم ناچار شود که به تکاپو بیافتد . 
حاصل این قمار در بازی با وایادولید برد بود ، اما در بازی با سلتا که اسین و دی ماریا عملکردی ضعیف داشتند و زودتر از بقیه تعویض شدند ، شکست و در بازی با اسپانیول ، تساوی که فرصت بزرگ کاهش فاصله با دو تیم اول لالیگا را گرفت . بدین ترتیب هواداران رئال از گرفتن کادوی کریسمس خود از دست مورینیو بازماندند و نسبت به لالیگا نا امید تر از هر زمان دیگری شدند . 
مشخص نیست که اگر روحیه کریستیانویی نبود ، نتیجه چقدر می توانست بدتر از این باشد و به چه علت ، شاگردان مورینیو با یک قهرمانی این گونه اشباع شده اند .